7. Luik (en ja, hersteld!)

Vanochtend voelde ik me gelukkig weer voldoende hersteld om op pad te kunnen gaan. Deze keer wel de laptopkabel meegenomen (was het toch een voordeel om weer thuis te zijn), en deze keer fietshelm vergeten, zo realiseerde ik me pas toen ik na 11 kilometer fietsen op het perron in Zutphen zat te wachten op de trein naar Maastricht. Elk nadeel heeft zijn voordeel: ik heb me onderweg een prachtige nieuwe helm aangeschaft, wat volgens de verkoopmevrouw ook enorm noodzakelijk was, want zo'n helm hoor je elke vier jaar te vervangen. Aldus dus de verkoopmevrouw. Trein deed er vier uur en een kwartier over, in plaats van de beoogde 2,5 uur. Tja. 'Uitgelopen werkzaamheden', en ook nog doordat bij één van de drie overstappen, naar een overvolle trein met gestresste conducteur, deze conducteur vond dat mijn fiets absoluut niet meer in de trein paste. Op dat moment hield ik even niet meer van de NS.
Het korte fietstochtje (30 km.) van Maastricht naar Luik maakte het treinleed onmiddellijk goed. Bijna helemaal langs de Maas, bijna volledig over vrijliggende fietspaden aan de rivier. Het mooiste fietsweer van de wereld. Puur geluk. Het enige dat ik zeer miste was Ageeth, mijn geliefde en echtgenote, en bovendien mijn fietsmaatje: we vinden allebei fietsen de mooiste manier van reizen die er is.

Ook dit fietstochtje bracht WO1 weer dichtbij. De Maas was een belangrijke barrière voor expansiedrift van de Duitsers, een uitdaging. Luik was notabene de allereerste stad die de Duitsers wilden veroveren in deze oorlog, zo las ik op Wikipedia. De forse weerstand van de Belgen was een fikse tegenvaller voor Duitsland, en daardoor ook lang na deze slag een memorabele opsteker voor de geallieerden. Het ijzersterke Duitse leger bleek toch minder krachtig dan anderen eerder altijd vreesden. Op Wikipedia las ik ook dat juist in deze stad een belangrijk monument is gerealiseerd ter nagedachtenis aan de geallieerden (de landen die samenwerkten tegen de agressieve Duitsers). Maar ja, dat las ik toen ik al in Luik was. Het monument is zes kilometer noordelijker dan waar ik nu ben, en het heeft geen prioriteit omdat het niks met Heinrich Lindner te maken heeft. Dus ik maak morgen geen omweg van 12 kilometer, ik sla het monument over.

Tot slot onderstaand een paar toeristische plaatjes van deze prachtige eerste fietsdag.

Fietspad langs de Maas.

Vergane glorie onderweg: lang geleden zijn alle bootjeseigenaren gestopt met opknappen. Wat is er gebeurd?!

De Maas in Luik. Lastige barriere in WO1!

Goed lezen: 'onceuponatime', vergane industriële glorie.

Mijn overnachtingsadres via VriendenOpDeFiets is een paradijsje. Het blijkt een soort woongemeenschap te zijn van het type dat ik zelf jaren geleden ook eens mede tot stand bracht, de GroeneMient in Den Haag, toen ik nog niet wist dat ik Ageeth zou gaan leren kennen.